Ο θάνατος του Κώστα Παπαδόπουλου στις φυλακές θύμισε ότι οι χουντικοί δεν υπόκεινται μόνο στον νόμο της βιολογικής φθοράς αλλά και της πολιτικής εξαφάνισης. Είκοσι πέντε χρόνια μετά την κατάρρευση της χούντας η δικτατορία βρίσκεται στο απόλυτο πολιτικό περιθώριο. Αν σήμερα ένα νέο παιδί ρωτούσε να του δείξουν «έναν χουντικό», είναι αμφίβολο αν θα έβρισκε λίγες δεκάδες άτομα που να αυτοαναγνωρίζονται με αυτό τον χαρακτηρισμό.


* Ομοιότητες και διαφορές

Εκείνο το καλοκαίρι δεν ήταν τόσο ζεστό όσο έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Αλλά η ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού είχε εξοπλισθεί ακόμη και με «σύγχρονα μηχανήματα ψυχρού αέρος», καθώς τη Δευτέρα 28 Ιουλίου 20 αξιωματικοί επρόκειτο «εν ονόματι του ελληνικού λαού» να καθήσουν στο εδώλιο, για να αρχίσει η δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.

Η απόφαση αναγνώστηκε από τον πρόεδρο του Πενταμελούς Εφετείου, Ι. Ντεγιάννη, στη 1.10 το μεσημέρι του Σαββάτου 23 Αυγούστου. Θάνατος (μετριάστηκε σε ισόβια) για τους αρχηγούς Γ. Παπαδόπουλο, Στ. Παττακό και Ν. Μακαρέζο. Ισόβια κάθειρξη στους Γρ. Σπαντιδάκη, Γ. Ζωιτάκη, Οδ. Αγγελή, Δ. Ιωαννίδη, Ι. Λαδά, Α. Λέκκα, Ν. Ρουφογάλη, Κ. Παπαδόπουλο και Μ. Μπαλόπουλο. Από 25 χρόνια στους Στ. Καραμπέρη, Ν. Γκαντώνα, Ε. Τσάκα, Ν. Ντερτιλή και Γ. Κωνσταντόπουλο. Τέλος, 18 χρόνια στον Δ. Σταματελόπουλο. Δύο από τους 20, ο Κ. Καρύδας και ο Αλ. Χατζηπέτρος, αθωώθηκαν. Μολονότι οι περισσότεροι κατόρθωσαν να τηρήσουν τα προσχήματα, η απόφαση τους κλόνισε. Οι δημοσιογράφοι είδαν τον Σπαντιδάκη να λέει κλαίγοντας στον Σταματελόπουλο ότι δεν είναι δυνατόν να μείνει στη φυλακή για όλη του τη ζωή. «Μου είναι κι εμένα αδιανόητο», απαντούσε εκείνος, προσπαθώντας να παρηγορήσει τον γηραιό στρατηγό.
* Πέθαναν στη φυλακή
Τα 24 χρόνια που πέρασαν από τότε έδειξαν ότι αδιανόητο ή μη για ορισμένους ήταν πραγματικότητα. Οπως για τον αδελφό του Γ. Παπαδόπουλου, Κωνσταντίνο, ο οποίος την προπερασμένη Κυριακή, 10 ημέρες πριν από την επέτειο του πραξικοπήματος, πέθανε από καρδιακό επεισόδιο στο κελί του στον Κορυδαλλό. Ηταν 78 ετών και είχε ακολουθήσει πιστά τον αδελφό του σε όλα του τα βήματα από τη συμμετοχή του στη διαβόητη οργάνωση «Χ» την περίοδο της Κατοχής, ως την επταετία. «Ητο ενάρετος κατά πάντα και απόδειξις ότι τον πήρε ο αναστάς Θεός μαζί του την ημέρα που ανεστήθη, πρωί πρωί» εδήλωσε ο 87χρονος σήμερα Στ. Παττακός (με τη γνώση προφανώς του θνητού που διατηρεί ειδική σχέση με τον Θεό...). Μόνο άλλοι δύο είχαν την ίδια τύχη με τον Κ. Παπαδόπουλο: ο Αγγελής, που αυτοκτόνησε στο κελί του περί τα μέσα της περασμένης δεκαετίας, και ο Μπαλόπουλος, ο οποίος, όπως είπε νομικός που γνωρίζει καλά την υπόθεση, «έσκασε, την ίδια νύχτα που άκουσε από την τηλεόραση για την αθώωση του συγκατηγορουμένου του, Παπαζαφειρόπουλου» (για τη δυσώδη υπόθεση της δωροληψίας από κρεατεμπόρους).
* Οι ένοικοι του Κορυδαλλού
Στο σπίτι τους, όπου κατάφεραν να επιστρέψουν κάνοντας χρήση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα περί ανηκέστου βλάβης, έχουν πεθάνει οι Γρ. Σπαντιδάκης, Γ. Ζωιτάκης, Α. Λέκκας, Ν. Γκαντώνας, Στ. Καραμπέρης. Στο σπίτι τους επίσης, αλλά εν ζωή, ευρίσκονται οι Στ. Παττακός, Ν. Μακαρέζος, Ι. Λαδάς, Ν. Ρουφογάλης, και αυτοί λόγω προβλημάτων υγείας. Το ίδιο ισχύει και για τους Δ. Σταματελόπουλο, Γ. Κωνσταντόπουλο και Ε. Τσάκα, με τη διαφορά ότι ο πρώτος απολύθηκε υφ' όρον ενώ οι δύο άλλοι αφού εξέτισαν την ποινή τους. Οσο για τον ηγέτη του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, εδώ και 32 μήνες ευρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στην Εντατική του Γενικού Λαϊκού.
Μόνοι ένοικοι του Κορυδαλλού έχουν απομείνει πλέον ο άλλοτε σωματώδης Ν. Ντερτιλής, ο οποίος εξακολουθεί να ασκείται καθημερινώς «παίρνοντας κάμψεις» (αυτοτιμωρούμενος ενδεχομένως...) και ο «αόρατος δικτάτωρ» Δ. Ιωαννίδης. Ο άνθρωπος που κάποτε προσπάθησε να κάνει τους Ελληνες «φυτά» σήμερα περνά τις ώρες του σκαλίζοντας τον κήπο του Κορυδαλλού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου